Obok analizy fizycznej wody zazwyczaj przeprowadzana jest analiza chemiczna wody. Chodzi tutaj nie tylko o zbadanie poziomu twardości, ale też stężenia substancji obecnych w wodzie. Pośród wielu badanych wskaźników warto wspomnieć o kilku najważniejszych.

Wskaźniki chemiczne:

  • Twardość

Przeciwieństwem twardości wody jest miękkość. Ta cecha spowodowana jest obecnością w cieczy wapnia i magnezu, sporadycznie może wynikać też z nadmiaru żelaza i manganu w wodzie. Wyróżnia się twardość ogólną, węglanową i niewęglanową. Twardość ogólna jest sumą dwóch pozostałych. Twardość węglanowa jest twardością przemijającą i wynika z rozpuszczalnych w wodzie pierwiastków. Podczas podgrzewania będą one wytrącały się pozostawiając osad. Twardość stałą, czyli niewęglanową wywołują siarczany, chlorki oraz krzemiany magnezu, wapnia. Te substancje nie wytrącają się w czasie podgrzewania, są trudne do usunięcia. Woda dopuszczona do użytku powinna nie mieć większej twardości niż 500 mg CaCO3/dm3.

  • Odczyn

To podstawowy wskaźnik jakości wody. Odczyn wody regulowany jest stężeniem jonów wodorowych i można go zapisać w formie: pH = – lg [H+]. Odczyn można podzielić na trzy kategorie: zasadowy, kwaśny, obojętny. Wynik podawany jest w czternastostopniowej skali pH.

  • Zawartość żelaza i manganu

Mangan i żelazo w wodzie mogą występować razem lub osobno. Mimo że nie mają wielkiego wpływu na ludzkie zdrowie, zagrażają procesom technologicznym i instalacjom. Ich obecność może prowadzić do wielu awarii poprzez odkładanie się w rurach tych substancji, a oprócz tego mają wpływ na powstawanie bakterii, które już mogą zagrażać zdrowiu. Stężenie żelaza nie powinno przekraczać 0,2 mg Fe/dm3, a dopuszczalne stężenie manganu to 0,05 mg Mn/dm3. Normy nie wynikają jednak z tego, że większe stężenie może bardzo zagrażać ludziom, jednak jest to optymalna dopuszczalna norma pod względem choćby estetycznym – ludzie nie chcieliby pić wody o żółtawym zabarwieniu, czy metalicznym posmaku.

  • Chlorki

Przyczyną ich obecności w wodzie jest ich wymywanie i wnikanie do cieczy, mogą przedostawać się do wody także przez ścieki. Występują w formie rozpuszczalnej. Ich ilość nie może przekraczać 250 mg/dm3.

  • Siarczany

Siarczany to jeden z najczęściej pojawiających się problemów w wodzie. Spożywane przez ludzi w nadmiernych ilościach prowadzą do ciężkich chorób układu pokarmowego. Dopuszczalna norma to 250 mg/dm3. Przyczynę ich obecności w wodzie stanowi wymywanie skał oraz gleby, a także styczność cieczy ze ściekami.

Wśród wskaźników chemicznych można wymienić jeszcze: stężenia siarkowodoru, ilość związków azotu, czy dwutlenku węgla. Wszystkie dopuszczalne stężenia tych substancji są podane do publicznej wiadomości w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 4 września 2000 w sprawie warunków, jakim powinna odpowiadać woda do picia i na potrzeby gospodarcze, woda w kąpieliskach oraz zasad sprawowania kontroli jakości wody przez organy Inspekcji Sanitarnej.